De Oscars, een moeilijke boodschap wordt het best verpakt in humor

Het is de vooravond van de Oscars, een uitreiking die anno 2016 de boeken in gaat als de ultimate white edition. Gelukkig zal de (zwarte) stand-up Chris Rock de avond aan elkaar praten en kunnen we er zeker van zijn dat de man geen blad voor de mond zal nemen en met humor de pijnlijke situatie benoemen.

Zeker na het afblazen van mijn familiefilm Marokkanen schaatsen niet ben ik blij met de aandacht aan het schrijnende gebrek aan diversiteit in verhalen voor film, televisie en boeken en het belang ervan. De internationaal bekende (zwarte) acteur Idris Elba hield 18 januari dit jaar een vlammend pleidooi voor meer diversiteit voor het Britse parlement. Hij onderstreepte terecht dat diversiteit niet alleen gaat om kleur, afkomst, maar ook gender, seksuele voorkeur en leeftijd! Het kan niet vaak genoeg gezegd worden: als je als groep niet in de media aan bod komt op een evenwichtige volwassen manier, dan besta je niet of word je gediskwalificeerd als zijnde tweederangs burger (of erger). Dit is slecht voor iedereen met name de kinderen, onze toekomst, omdat iedereen vervolgens lijdt onder een vertekend wereldbeeld. Zo worden vooroordelen van jongs af aan naar binnen gelepeld. Het is een verantwoordelijkheid voor iedereen. Hierbij een filmpje van Steven Spielberg omdat lastige boodschappen het beste verpakt worden in humor.

Tijdgeest tegen schaatsende Marokkaan

Zeven maanden geleden liet ik jullie vol trots weten een producent te hebben gevonden voor mijn familiefilm Marokkanen schaatsen niet. In die zeven maanden daarna puilden de media uit van berichten over terroristische aanslagen gepleegd door idioten uit naam van de islam; zit Europa en dus ook Nederland met de handen in het haar door de vluchtelingenstroom uit het Midden-Oosten en zijn we (inter)nationaal onaangenaam verrast door het geweld van deze asielzoekers tegen (Europese) vrouwen. In deze tijdgeest is er geen (positieve) aandacht meer voor een familiefilm over Marokkanen. Wie had dat gedacht dat in een tijdsbestek van ruim een half jaar de wereld 180 graden zou draaien? Ik zeker niet. Maar ik zal de laatste zijn die de realiteit ontkent en ik snap de reactie van de producent. Ik moet het loslaten en nieuwe ideeën ontwikkelen. Gelukkig hebben een paar duizend kinderen in ieder geval wel kunnen genieten van de boekversie van het verhaal (Het geheim van het boze oog) en daar houd ik me dan aan vast.