Niet de ideale klant van H&M

Ik ben klant bij H&M. Ik heb weinig te besteden en een klein kind te kleden. Ik vond H&M tof want ze hebben stoere kinderkleding met dino's voor mijn ventje en tongue-in-cheek batman shirts. De dino-kleding is zo stoer dat ook de welgestelde kids uit zijn klas jaloers zijn op zijn shirts. 

Ik breng mijn oude kleding naar H&M om te recyclen en ik ben blij met de kortingsbon die ik opnieuw kan besteden bij H&M. Ik dacht daarom dat H&M en ik vrienden waren, dat wij elkaar hadden gevonden. Maar H&M wil mij niet.

Vandaag werd ik gevraagd om lid te worden van de H&M club. Ik zou punten kunnen sparen en nog meer kortingen krijgen dan de gewone klant. Dat wilde ik wel want een euro kan ik maar één keer uitgeven en mijn ventje groeit, daarnaast ben ik dramatisch afgevallen dus verlang ik naar een nieuwe passende outfit. Welcome to the club zegt de folder die de verkoopster mij in de handen drukt en ik zeg gretig ja. Maar bij nader inzien wil H&M alleen maar clubleden met een smartphone. Ik heb geen smartphone, DIE KAN IK NAMELIJK NIET BETALEN H&M. En daarom kan ik geen lid worden. H&M heeft namelijk een duurzaam beleid waarbij ze geen klantenkaarten verstrekken. Dat is niet goed voor het milieu. Dus kan je punten sparen voor kortingen, exclusieve uitnodigingen ontvangen voor events en speciale aanbiedingen, maar dan alleen als je de ideale klant bent van H&M met een smartphone. Een smartphone kost meer energie dan een gewone mobiel. Een gewone mobiel is dus duurzamer, maar blijkbaar niet voor H&M want dan moeten ze klantenkaarten verstrekken en dat geld hoeven ze niet uit te geven, als de klant dat voor ze doet aan een energieverslindende smartphone. 

De eerste horde is genomen!

In mijn zoektocht naar een producent voor Marokkanen schaatsen niet heb ik een winnaar! Ik kan met trots vertellen dat ik met BosBros in zee ga. Het is een eerste stap (na het schrijven van een script). Stap twee is het overtuigen van het Filmfonds van de noodzaak om deze film te maken. Bidden dat ook zij het licht zien in deze familiefilm voor kinderen én ouders van alle etno-achtergronden.

De voor- en nadelen van je boek zelf of door een uitgever laten uitgeven

Ik heb al een aantal blogs besteed aan het zelfpubliceren. In de zoektocht naar het beste antwoord kom ik steeds bij Penny Reid terecht die weliswaar een Amerikaans onderzoek doet, maar toch ook voor de Nederlandse auteur interessante perspectieven oplevert (al is het maar het idee om in het Engels te schrijven vanwege het enorme leespubliek in plaats van Nederlands ;)). Natuurlijk zijn de cijfers naar Amerikaanse maatstaven en moeilijk door te trekken naar Nederlandse begrippen, het principe blijft hetzelfde. Lees en doe er je voordeel mee!

Reid Romance: A few factors for indie authors considering a trad...: Has everyone been following this? http://authorearnings.com/report/may-2015-author-earnings-report/ The short story: The take home messag...

Marokkanen schaatsen niet

Via het Schrijfpaleis heb ik een waardevolle scriptanalyse gekregen van niemand minder dan Mike van Diem voor mijn familiefilm Marokkanen schaatsen niet. Ik heb de rewrite afgerond en via Penny Reid heb ik pinterest ontdekt. Zij heeft vanuit de VS een boek geschreven, the Hooker en the Hermitsamen, met L.H. Cosway, gestationeerd in Dublin, Ierland. Reid schreeft de pointofview van de heldin en Cosway nam de pov van de held voor haar rekening.  Ze inspireerden elkaar door middel van een pinboard op Pinterest.

In deze tijd met overdaad aan informatie en media heeft de internetsurfer de aandachtsboog van een goudvis, dat betekent: geen woorden, maar beelden, aldus John Planken, mijn Facebookmentor.

Ik houd wel van lezen, maar ik ben het met hem eens dat een beeld meer kan zeggen dan een tekst. Daarom ben ik ook gaan pinnen, zodat iemand in drie seconden kan beslissen of ze een synopsis van één pagina wel of niet willen lezen en vervolgens al dan niet het hele scenario. Ik zie dat Reid pinnen ook gebruikt om zichzelf te helpen bij het vormen van haar personages in haar boeken. Het ziet er leuk uit en ik moest dat ook maar eens uitproberen.

Het heeft me in ieder geval al op ideeën gebracht voor mijn YA-project dat ik na de zomer wil starten.  Voor nu MSN, wat vind je ervan?

Experiments in Self-Publishing: 2 maanden later

Al eerder heb ik geblogd over de on/mogelijkheden om zelf te publiceren. Ik ben nog steeds de voors en tegens aan het onderzoeken. Ook al heeft een Engelstalige Indie auteur de wereld aan de voeten vanwege het wereldwijde taalgebied, het is toch interessant om te volgen hoe deze mevrouw successen boekt nadat ze twee jaar geleden via een weddenschap in het auteurschap is gerold. Ik heb inmiddels een paar van haar boeken gelezen en ze zijn hilarisch! Ze weet haar wetenschappelijke achtergrond te gieten in een damesroman met heel veel humor. Volgens mij heeft zij een niche ontdekt: de intelligente damesroman. Maar dat terzijde, lees haar experiment en doe er je voordeel mee.

Reid Romance: Experiments in Self-Publishing: 2 months later: We're at the 2-month mark for my "free first book" experiment. Previous blog posts on this subject are here (initial details)...

Zelfpublicatie en de 'juiste marketingstappen'

Ik zit krap, erg krap. In deze lang slepende crisistijd ben ik zeker niet de enige. Voor mij betekent het dat ik kan kiezen tussen een dikke reep chocola (Tony Chocolonely) of een e-book van een Indie author. E-boeken van zelfgepubliceerde vaak Amerikaanse of Britse schrijvers zijn rond de drie euro, de prijs van een dikke reep. Een e-boek geeft langer plezier dan een reep, lezen is onmisbaar om te kunnen schrijven dus helpt bij me werk en je wordt er niet dik van......en chocola, tja daar word je wel dik van, maar is soms gewoon noodzakelijk en altijd lekker. Terwijl ik struin naar nieuwe Indie schrijvers ben ik ook altijd nieuwsgierig naar het verhaal erachter. Hoe lang schrijven ze al, hoe vinden ze hun publiek en hoe succesvol zijn ze c.q. kunnen ze er van leven? Een deel van mijn manuscript Jousterheerd ligt bij uitgevers te wachten op antwoord en ondertussen onderzoek ik de 'hoe en de hoe niet' van zelfpublicatie. Gisteren las ik deze blog van een moedige Indie schrijver. Het is interessant om te lezen hoe succes niet afdwingbaar lijkt door de 'juiste marketingstappen' te doorlopen terwijl hele bedrijven daar hun brood mee verdienen. Indie schrijver Carey Heywood is pijnlijk eerlijk over haar proces om zichzelf in de markt te zetten als zelfpublicerend auteur. Voor iedereen die dat overweegt, een must read!

https://www.facebook.com/CareyHeywoodAuthor/posts/533843263423885

Papiervisje moet dood, leve het e-book!

Mijn zoontje van 5 is vorig jaar na de zomervakantie gewisseld van school. Daar zijn we allebei heel erg blij mee, want de vorige school was een nachtmerrie in de uitgebreide betekenis van het woord. Na een nachtmerrie ben je blij dat je weer wakker bent zodat je uit de boze droom kunt stappen. Maar soms kan je nog keer terug vallen in dat afschuwelijke gevoel of die gebeurtenis als je je ogen sluit of word je ergens overdag of de volgende nacht weer even overvallen door de echo van de herinnering.

Nadat wij deze nachtmerrie-school achter ons hadden gelaten, bleek de nachtmerrie nog meerdere staarten te hebben. Een van de staarten was de introductie van het papiervisje in ons huis. Nu raak ik panisch van insecten, muggen en vliegen uitgezonderd. Muggen zijn bloedzuigers die enorme jeukende bulten achterlaten (allergische reactie) en moeten daarom direct dood. Vliegen vind ik ronduit vies en ziektemakers ook al besef ik dat ze al etend heel veel zooi 'opruimen'. Ik probeer daarom met deze Boeddhistische visie in het achterhoofd vliegen in eerste instantie naar buiten te begeleiden. Als dat niet direct lukt, dan vermoord ik hen net als de muggen en doe ik dat zonder schuldgevoel.

Kortom ik heb een fobische angst voor insecten. Nu moest ik bij de nachtmerrie-school nog een map met tekeningen en de rapporten ophalen. De directeur maakte nog een grapje over al die papieren dossiers van de kinderen die wel acht jaar bewaard moesten blijven en een feest voor zilvervisjes waren. Ik kon de opmerking niet plaatsen, maar probeerde dat ook niet omdat ik zo snel mogelijk daar weg wilde zijn.

Thuis werd de map met tekeningen aan 'opa' getoond. Mijn gil was onbeschrijflijk toen er zilverkleurige beestjes weg schoten. Later legde de GGD uit dat dat nou papiervisjes waren, die wel 8(!) jaar bleven leven en het behang en de inhoud van je boekenkast wegvraten. Natuurlijk kreeg ik direct nachtmerries. Elke nacht kwam er een papiervis van meer dan menselijke afmetingen op mij af. En in mijn beleving waren ze overal, net als kakkerlakken en de meeste insecten gemaakt tot overleven. Wij mensen zijn niets vergeleken met insecten die er altijd zullen zijn omdat ze periodes van honger, dorst en ontberingen weten te doorstaan. Denk maar aan de film Alien(s).

Ik ben langzaam met de overstap naar elektronische middelen. Ik heb de mobiele telefoon uitgesteld tot er geen telefooncellen meer waren en ik heb zeker geen smartphone. Maar na de ontmoeting met kracht van de natuur in de vorm van de alles overlevende papiervis zag ik direct het licht: wat een prachtige uitvinding is het E-book. Ik heb kindle gedownload op mijn netbook en verslind zo het ene e-book naar de andere. Met een speciaal programma (f.lux) straalt mijn netbook oranje licht uit bij het ondergaan van de zon, zodat ik zonder slaapproblemen in bed e-books kan lezen én zonder overvallen te worden door een papiervisje.