De voor- en nadelen van je boek zelf of door een uitgever laten uitgeven

Ik heb al een aantal blogs besteed aan het zelfpubliceren. In de zoektocht naar het beste antwoord kom ik steeds bij Penny Reid terecht die weliswaar een Amerikaans onderzoek doet, maar toch ook voor de Nederlandse auteur interessante perspectieven oplevert (al is het maar het idee om in het Engels te schrijven vanwege het enorme leespubliek in plaats van Nederlands ;)). Natuurlijk zijn de cijfers naar Amerikaanse maatstaven en moeilijk door te trekken naar Nederlandse begrippen, het principe blijft hetzelfde. Lees en doe er je voordeel mee!

Reid Romance: A few factors for indie authors considering a trad...: Has everyone been following this? http://authorearnings.com/report/may-2015-author-earnings-report/ The short story: The take home messag...

Marokkanen schaatsen niet

Via het Schrijfpaleis heb ik een waardevolle scriptanalyse gekregen van niemand minder dan Mike van Diem voor mijn familiefilm Marokkanen schaatsen niet. Ik heb de rewrite afgerond en via Penny Reid heb ik pinterest ontdekt. Zij heeft vanuit de VS een boek geschreven, the Hooker en the Hermitsamen, met L.H. Cosway, gestationeerd in Dublin, Ierland. Reid schreeft de pointofview van de heldin en Cosway nam de pov van de held voor haar rekening.  Ze inspireerden elkaar door middel van een pinboard op Pinterest.

In deze tijd met overdaad aan informatie en media heeft de internetsurfer de aandachtsboog van een goudvis, dat betekent: geen woorden, maar beelden, aldus John Planken, mijn Facebookmentor.

Ik houd wel van lezen, maar ik ben het met hem eens dat een beeld meer kan zeggen dan een tekst. Daarom ben ik ook gaan pinnen, zodat iemand in drie seconden kan beslissen of ze een synopsis van één pagina wel of niet willen lezen en vervolgens al dan niet het hele scenario. Ik zie dat Reid pinnen ook gebruikt om zichzelf te helpen bij het vormen van haar personages in haar boeken. Het ziet er leuk uit en ik moest dat ook maar eens uitproberen.

Het heeft me in ieder geval al op ideeën gebracht voor mijn YA-project dat ik na de zomer wil starten.  Voor nu MSN, wat vind je ervan?

Experiments in Self-Publishing: 2 maanden later

Al eerder heb ik geblogd over de on/mogelijkheden om zelf te publiceren. Ik ben nog steeds de voors en tegens aan het onderzoeken. Ook al heeft een Engelstalige Indie auteur de wereld aan de voeten vanwege het wereldwijde taalgebied, het is toch interessant om te volgen hoe deze mevrouw successen boekt nadat ze twee jaar geleden via een weddenschap in het auteurschap is gerold. Ik heb inmiddels een paar van haar boeken gelezen en ze zijn hilarisch! Ze weet haar wetenschappelijke achtergrond te gieten in een damesroman met heel veel humor. Volgens mij heeft zij een niche ontdekt: de intelligente damesroman. Maar dat terzijde, lees haar experiment en doe er je voordeel mee.

Reid Romance: Experiments in Self-Publishing: 2 months later: We're at the 2-month mark for my "free first book" experiment. Previous blog posts on this subject are here (initial details)...

Zelfpublicatie en de 'juiste marketingstappen'

Ik zit krap, erg krap. In deze lang slepende crisistijd ben ik zeker niet de enige. Voor mij betekent het dat ik kan kiezen tussen een dikke reep chocola (Tony Chocolonely) of een e-book van een Indie author. E-boeken van zelfgepubliceerde vaak Amerikaanse of Britse schrijvers zijn rond de drie euro, de prijs van een dikke reep. Een e-boek geeft langer plezier dan een reep, lezen is onmisbaar om te kunnen schrijven dus helpt bij me werk en je wordt er niet dik van......en chocola, tja daar word je wel dik van, maar is soms gewoon noodzakelijk en altijd lekker. Terwijl ik struin naar nieuwe Indie schrijvers ben ik ook altijd nieuwsgierig naar het verhaal erachter. Hoe lang schrijven ze al, hoe vinden ze hun publiek en hoe succesvol zijn ze c.q. kunnen ze er van leven? Een deel van mijn manuscript Jousterheerd ligt bij uitgevers te wachten op antwoord en ondertussen onderzoek ik de 'hoe en de hoe niet' van zelfpublicatie. Gisteren las ik deze blog van een moedige Indie schrijver. Het is interessant om te lezen hoe succes niet afdwingbaar lijkt door de 'juiste marketingstappen' te doorlopen terwijl hele bedrijven daar hun brood mee verdienen. Indie schrijver Carey Heywood is pijnlijk eerlijk over haar proces om zichzelf in de markt te zetten als zelfpublicerend auteur. Voor iedereen die dat overweegt, een must read!

https://www.facebook.com/CareyHeywoodAuthor/posts/533843263423885

Papiervisje moet dood, leve het e-book!

Mijn zoontje van 5 is vorig jaar na de zomervakantie gewisseld van school. Daar zijn we allebei heel erg blij mee, want de vorige school was een nachtmerrie in de uitgebreide betekenis van het woord. Na een nachtmerrie ben je blij dat je weer wakker bent zodat je uit de boze droom kunt stappen. Maar soms kan je nog keer terug vallen in dat afschuwelijke gevoel of die gebeurtenis als je je ogen sluit of word je ergens overdag of de volgende nacht weer even overvallen door de echo van de herinnering.

Nadat wij deze nachtmerrie-school achter ons hadden gelaten, bleek de nachtmerrie nog meerdere staarten te hebben. Een van de staarten was de introductie van het papiervisje in ons huis. Nu raak ik panisch van insecten, muggen en vliegen uitgezonderd. Muggen zijn bloedzuigers die enorme jeukende bulten achterlaten (allergische reactie) en moeten daarom direct dood. Vliegen vind ik ronduit vies en ziektemakers ook al besef ik dat ze al etend heel veel zooi 'opruimen'. Ik probeer daarom met deze Boeddhistische visie in het achterhoofd vliegen in eerste instantie naar buiten te begeleiden. Als dat niet direct lukt, dan vermoord ik hen net als de muggen en doe ik dat zonder schuldgevoel.

Kortom ik heb een fobische angst voor insecten. Nu moest ik bij de nachtmerrie-school nog een map met tekeningen en de rapporten ophalen. De directeur maakte nog een grapje over al die papieren dossiers van de kinderen die wel acht jaar bewaard moesten blijven en een feest voor zilvervisjes waren. Ik kon de opmerking niet plaatsen, maar probeerde dat ook niet omdat ik zo snel mogelijk daar weg wilde zijn.

Thuis werd de map met tekeningen aan 'opa' getoond. Mijn gil was onbeschrijflijk toen er zilverkleurige beestjes weg schoten. Later legde de GGD uit dat dat nou papiervisjes waren, die wel 8(!) jaar bleven leven en het behang en de inhoud van je boekenkast wegvraten. Natuurlijk kreeg ik direct nachtmerries. Elke nacht kwam er een papiervis van meer dan menselijke afmetingen op mij af. En in mijn beleving waren ze overal, net als kakkerlakken en de meeste insecten gemaakt tot overleven. Wij mensen zijn niets vergeleken met insecten die er altijd zullen zijn omdat ze periodes van honger, dorst en ontberingen weten te doorstaan. Denk maar aan de film Alien(s).

Ik ben langzaam met de overstap naar elektronische middelen. Ik heb de mobiele telefoon uitgesteld tot er geen telefooncellen meer waren en ik heb zeker geen smartphone. Maar na de ontmoeting met kracht van de natuur in de vorm van de alles overlevende papiervis zag ik direct het licht: wat een prachtige uitvinding is het E-book. Ik heb kindle gedownload op mijn netbook en verslind zo het ene e-book naar de andere. Met een speciaal programma (f.lux) straalt mijn netbook oranje licht uit bij het ondergaan van de zon, zodat ik zonder slaapproblemen in bed e-books kan lezen én zonder overvallen te worden door een papiervisje.  

Goede voornemens: de speeltuinbeheerder moet terug

Kerst is weer voorbij en zo ook de periode die bekend staat als de maand van het vele vreten voorafgaand aan de goede voornemens voor het nieuwe jaar: afvallen. Onlangs stond in de weekendbijlage van de Volkskrant (30 november 2014) een groot artikel over overgewicht bij kinderen. Allerhande bekende Nederlanders zetten zich in voor gezonder eten en drinken op scholen. Dik zijn is een ziekte. Om 'Amerikaanse toestanden' te voorkomen is het overheidsbeleid gericht op bestrijden van obesitas bij de jeugd op zo'n vroeg mogelijke leeftijd. En dat is een belangrijke taak want overgewicht in de puberteit is een belangrijke oorzaak voor een levenslang overgewichtsprobleem.

Een gezond gewicht valt en staat niet alleen bij gezond eten maar lichaamsbeweging is net zo belangrijk. De computer of tablet belemmeren dat. De tablet of de computer trekt als een magneet het kind aan om spelletjes te doen al dan niet met educatiewaarde. Het is een rustpunt voor de ouders die even hun aandacht op zichzelf of iets anders kunnen richten dan te voldoen aan de eeuwige schreeuw om aandacht van hun kroost. Het gevolg is echter dat de jeugd van tegenwoordig te weinig buiten speelt. Dat vertaalt zich in een gebrek aan vitamine D (ter voorkoming van O-benen), overgewicht en slechte grove motoriek.

Een uitnodigende speeltuin is essentieel om als tegenhanger te fungeren van het binnenspelen. Wij hadden in de Jordaan, binnenstad van Amsterdam zo'n speeltuin: de Noorderspeeltuin met een beheerder die zorgde dat de speeltuin een plek was waar je je thuis voelde. Voor kinderen van alle leeftijden onderhield onze speeltuinbeheerder Trees speelgoed, fietsjes, karretjes, stelten, spelletjes, kortom van alles te doen. Trees betrok ook alle kinderen in het spel. Niemand voelde zich buitengesloten en dat op zich oefende een enorme aantrekkingskracht uit op de buurtkinderen en hun ouders. De speeltuin was verdeeld in een plek voor de hele kleintjes en plekken voor de oudere kinderen. Onder het genot van een glaasje limonade, thee of koffie wist Trees de verschillende 'bloedgroepen' uit de buurt op hun gemak te stellen.

Dikke jongetjes werden dunne jongetjes na een zomer voetballen en fietsen met Trees. Mijn kind heeft op driejarige leeftijd al leren fietsen zonder zijwieltjes op een fietsje en met behulp van Trees. Hij zal de rest van zijn leven plezier hebben van zijn goed ontwikkelde motoriek en evenwichtsgevoel dat hij zo op jonge leeftijd al verkreeg.

Nu heeft de centrale overheid steeds meer verantwoordelijkheden afgestoten aan de gemeenten. Die staan immers dichter bij haar eigen burgers en kan beleid op maat maken. De gemeente mag zelf beslissen hoe zij het beleid toepast en hoe zij het geld hiervoor verdeelt. Ondanks de doelen van de overheid en de meetbare verbeteringen in lichamelijke gezondheid heeft de binnenstad van Amsterdam in al haar wijsheid een jaar geleden ingestemd met het naar huis sturen van vijf speeltuinbeheerders. De buurtbewoners en vrijwilligers zouden die taak moeten overnemen.

De Noorderspeeltuin is nu uitgestorven. Al snel namen de oudere kinderen de speelplek van de hele kleintjes over met opmerkingen als 'rot op kleuter' om vervolgens met zijn vieren op de schommel te hangen terwijl de kleuters afdropen. Hangjongeren slapen op het doel van het voetbalveldje of hangen rond. Voor de kleintjes zijn er geen fietsjes meer. Een enkele keer is er inderdaad een vrijwilliger, maar nu er geen speelmateriaal voorhanden is en de gezelligheid met de speeltuinbeheerder is vertrokken, nodigt de speeltuin niet langer uit. Overheidsbeleid wordt op gemeenteniveau gesaboteerd. Ik zou willen dat een Bekende Nederlander dat is onder de aandacht bracht. Tenslotte is buitenspelen zoveel leuker dan een koekje laten liggen. Is dat geen goed voornemen voor het nieuwe jaar?

Hart onder je riem

Tegenslag, iedereen overkomt het. De een wat meer dan de ander. Ook al had ik besloten na tegenslag nog een tandje erbij te zetten, af en toe heb ik het nodig om me aan iemands wijsheid of voorbeeld op te trekken. Vandaag kies ik voor de rolstoelrijdende (sinds zijn 39ste) en viervoudig president van Amerika: Franklin D. Roosevelt.