Kerst is weer voorbij en zo ook de
periode die bekend staat als de maand van het vele vreten voorafgaand
aan de goede voornemens voor het nieuwe jaar: afvallen. Onlangs stond
in de weekendbijlage van de Volkskrant (30 november 2014) een groot
artikel over overgewicht bij kinderen. Allerhande bekende
Nederlanders zetten zich in voor gezonder eten en drinken op scholen.
Dik zijn is een ziekte. Om 'Amerikaanse toestanden' te voorkomen is
het overheidsbeleid gericht op bestrijden van obesitas bij de jeugd
op zo'n vroeg mogelijke leeftijd. En dat is een belangrijke taak want
overgewicht in de puberteit is een belangrijke oorzaak voor een
levenslang overgewichtsprobleem.
Een gezond gewicht valt en staat niet
alleen bij gezond eten maar lichaamsbeweging is net zo belangrijk. De
computer of tablet belemmeren dat. De tablet of de computer trekt als
een magneet het kind aan om spelletjes te doen al dan niet met
educatiewaarde. Het is een rustpunt voor de ouders die even hun
aandacht op zichzelf of iets anders kunnen richten dan te voldoen aan
de eeuwige schreeuw om aandacht van hun kroost. Het gevolg is echter
dat de jeugd van tegenwoordig te weinig buiten speelt. Dat vertaalt
zich in een gebrek aan vitamine D (ter voorkoming van O-benen),
overgewicht en slechte grove motoriek.
Een uitnodigende speeltuin is
essentieel om als tegenhanger te fungeren van het binnenspelen. Wij
hadden in de Jordaan, binnenstad van Amsterdam zo'n speeltuin: de
Noorderspeeltuin met een beheerder die zorgde dat de speeltuin een
plek was waar je je thuis voelde. Voor kinderen van alle leeftijden
onderhield onze speeltuinbeheerder Trees speelgoed, fietsjes, karretjes,
stelten, spelletjes, kortom van alles te doen. Trees betrok ook alle
kinderen in het spel. Niemand voelde zich buitengesloten en dat op
zich oefende een enorme aantrekkingskracht uit op de buurtkinderen en
hun ouders. De speeltuin was verdeeld in een plek voor de hele
kleintjes en plekken voor de oudere kinderen. Onder het genot van een
glaasje limonade, thee of koffie wist Trees de verschillende
'bloedgroepen' uit de buurt op hun gemak te stellen.
Dikke jongetjes werden dunne jongetjes
na een zomer voetballen en fietsen met Trees. Mijn kind heeft op
driejarige leeftijd al leren fietsen zonder zijwieltjes op een
fietsje en met behulp van Trees. Hij zal de rest van zijn leven
plezier hebben van zijn goed ontwikkelde motoriek en evenwichtsgevoel
dat hij zo op jonge leeftijd al verkreeg.
Nu heeft de centrale overheid steeds
meer verantwoordelijkheden afgestoten aan de gemeenten. Die staan
immers dichter bij haar eigen burgers en kan beleid op maat maken. De
gemeente mag zelf beslissen hoe zij het beleid toepast en hoe zij het
geld hiervoor verdeelt. Ondanks de doelen van de overheid en de
meetbare verbeteringen in lichamelijke gezondheid heeft de binnenstad
van Amsterdam in al haar wijsheid een jaar geleden ingestemd met het
naar huis sturen van vijf speeltuinbeheerders. De buurtbewoners en
vrijwilligers zouden die taak moeten overnemen.
De Noorderspeeltuin is nu uitgestorven.
Al snel namen de oudere kinderen de speelplek van de hele kleintjes
over met opmerkingen als 'rot op kleuter' om vervolgens met zijn
vieren op de schommel te hangen terwijl de kleuters afdropen.
Hangjongeren slapen op het doel van het voetbalveldje of hangen rond.
Voor de kleintjes zijn er geen fietsjes meer. Een enkele keer is er
inderdaad een vrijwilliger, maar nu er geen speelmateriaal voorhanden
is en de gezelligheid met de speeltuinbeheerder is vertrokken, nodigt
de speeltuin niet langer uit. Overheidsbeleid wordt op gemeenteniveau
gesaboteerd. Ik zou willen dat een Bekende Nederlander dat is onder
de aandacht bracht. Tenslotte is buitenspelen zoveel leuker dan een
koekje laten liggen. Is dat geen goed voornemen voor het nieuwe jaar?
